کاش‌هایمان را بکاریم؛ سبز خواهند شد؟

اصلا کاش تنهایی آدم‌ها همراهشان می‌رفت لب دریا. تا کنار ساحل که راه می‌‌روند جای پاهایشان تنها نماند. که کسی باشد در گوشش زمزمه کنی شهره شهر مشو تا ننهم سر در کوه/ شور شیرین منما تا نکنی فرهادم.