وای به حال دگران

از تو بگذشتم و بگذاشتمت با دگران

رفتم از کوی تو لیکن عقب سرنگران

ما گذشتیم و گذشت آنچه تو با ما کردی

تو بمان و دگران وای به حال دگران

+ باید از این چیزا بنویسم. از این چیزا که می‌بینم و حس می‌کنم و حالم رو خوب می‌کنه امیدوارم می‌کنه و می‌تونه امید بده که هنوز دنیا به آخر نرسیده اما نمی‌نویسم. نمی‌دونم چرا نوشتن سخت شده. یه روزی اگه بهم می‌گفتن خواننده می‌گفتم چاووشی مگه شک داری؟ این سواله؟ می‌گفتی شاعر می‌رفتم دیوان غزلیاتش رو می‌آوردم از کتابخونه می‌گرفتم جلوت.